Ze kampte met rugklachten en bij een zenuwbehandeling ging het mis voor Suzanne van de Loo (29) uit Gemert. Ze voelde plots haar linkerbeen niet meer. De revalidatiearts had slecht nieuws. Ze zou nooit meer kunnen lopen. “Dat zullen we nog wel eens zien”, dacht de secretaresse medisch opleiden van het Catharina Ziekenhuis. Ze gaf niet op, sport inmiddels zes keer in de week en staat in oktober aan de start van de marathon van Lissabon. Daarmee wil ze geld inzamelen voor het Catharina Onderzoeksfonds.
Voor Suzanne kan een hardloopwedstrijd niet ver of zwaar genoeg zijn. Ze loopt graag trailruns door de heuvels en draait haar hand niet om voor een training van een kilometer of dertig. “Zelfs niet als het buiten eigenlijk te warm is. Ik geniet van het buiten zijn. Ren graag flinke stukken samen met mijn hond Mara en het kan me eigenlijk niet lastig genoeg zijn.”
Persoonlijke records aanscherpen? Nee, daar gaat het haar niet om. “Ik ga liever steeds een stukje verder. Tot trailruns van vijftig kilometer aan toe.” Dat ze daarom haar zinnen zette op de marathon van Lissabon is niet zo verrassend. Het ruim 42 kilometer tellende parcours door de Portugese hoofdstad is door de hoogteverschillen behoorlijk pittig.
Zenuwbehandeling
Dat ze ooit zulke afstanden zou lopen mag met recht bijzonder worden genoemd. Suzanne kampte al lange tijd met flinke rugklachten. In 2015 moesten zenuwbehandelingen daarbij de pijn verlichten. “Die had ik wel vaker gehad, maar dit keer verging ik meteen na de behandeling van de pijn. Ik voelde direct dat het niet goed was.” Haar been bleek verlamd. De revalidatiearts had vervolgens droevig nieuws. “’Ga er maar vanuit dat je nooit meer kunt lopen’, zei hij. Ik wilde het niet geloven, kón het ook niet geloven en ik wilde bewijzen dat hij ongelijk had.”
Via een revalidatietraject boekte ze beetje bij beetje vooruitgang. Anderhalf jaar lang liep ze op krukken. “Maar ik weigerde te accepteren dat dit het hoogst haalbare zou zijn.” Er kwam een oplossing en die stapte letterlijk over de drempel haar huis binnen. “Mijn tante uit Zuid-Afrika was een tijdje op bezoek. Ze vroeg of ze een voetreflexmassage mocht proberen. Ik weet nog altijd niet of dat het nu was, of dat het een combinatie van de twee was, maar opeens voelde ik mijn grote teen weer. Stukje bij beetje kwam het gevoel weer terug.” Veel massages later, het ging letterlijk met vallen en opstaan, en eindeloos veel doorzettingsvermogen verder, konden de krukken voorgoed de deur uit.
Kilometervreter
Nu loopt ze met gemak zestig kilometer in de week. “Echt niemand had dat nog voor mogelijk gehouden. Natuurlijk duurde het lang voordat ik de vijf kilometer haalde, maar ik voelde me elke keer weer een beetje beter, de rugpijn werd minder en ik wilde steeds weer een stukje verder lopen. Zo kreeg ik het hardloopvirus echt te pakken.”
Al die kilometers maakt Suzanne niet voor niks. Tijdens wedstrijden haalt ze geld op voor het Catharina Onderzoeksfonds. “Ik heb gewerkt als polikliniekassistente op de afdeling Gynaecologie. Elke keer opnieuw maakte het veel indruk op me als er jongen vrouwen met een vorm van gynaecologische kanker op de polikliniek waren. Daar wil ik iets voor doen.”
Ook in haar familie kreeg ze met de ziekte te maken. “Mijn oma kreeg baarmoederkanker. Dat was in dezelfde periode toen ik weer kon beginnen met hardlopen. Niet alleen de diagnose, maar de impact eromheen maakte destijds enorme indruk op me. Daarom wil ik geld inzamelen voor onderzoek naar kanker. Met haar gaat het nu gelukkig goed en als ik ergens aan een wedstrijd meedoe, is zij mijn grootste fan.”
Wie Suzanne wil sponsoren kan dat doen op haar actiepagina.
Het Catharina Onderzoeksfonds steunt medisch wetenschappelijk onderzoek in het Catharina Ziekenhuis. Het doen van medisch wetenschappelijk onderzoek kost veel geld. De overheid draagt hier niet aan bij. Daarom is de Stichting Catharina Onderzoeksfonds opgericht. De onderzoekkracht van het Catharina Ziekenhuis is omvangrijk. Dat levert met enige regelmaat baanbrekende resultaten op. De impactfactor van het wetenschappelijk onderzoek is groot en behoort tot de top van de topklinische ziekenhuizen in Nederland. Het Catharina Ziekenhuis werkt daarbij samen met de Technische Universiteit Eindhoven en het Maastricht Universitair Medisch Centrum. Als een gevolg van deze samenwerking zijn 18 hoogleraren in het ziekenhuis werkzaam.
