Ria en Arno Eliëns zijn al sinds jaar en dag vrijwilliger in het Catharina Ziekenhuis. De komende vijf jaar steunen ze óók nog het Catharina Onderzoeksfonds met een jaarlijkse bijdrage. De redenen daarvoor zijn talrijk. “We horen hier als vrijwilliger elke week opnieuw indrukwekkende verhalen van familieleden over patiënten. Die raken ons uiteraard ook. Er is dankzij onderzoek al veel mogelijk in de zorg, maar dankzij het Onderzoeksfonds worden de mogelijkheden alleen maar groter”, zegt Ria.
Arno Eliëns (77) werkte bijna 40 jaar in het Catharina Ziekenhuis in de automatisering. “In al die jaren heb ik heel veel ontwikkelingen binnen het ziekenhuis gezien. De zorg is echt met sprongen vooruitgegaan.” Vlak voordat Arno met pensioen ging belandde hij vanwege een hartoperatie zelf op de operatietafel . “Toen werd me gevraagd of ik mee wilde werken aan een experimentele operatie, waardoor mijn hart kon blijven kloppen tijdens de ingreep en ik niet aangesloten hoefde te worden op de hart-longmachine.”
Meer waardering voor de onderzoeken
Arno vond het geen probleem om daaraan mee te werken en het zette hem verder aan het denken over onderzoeken binnen het ziekenhuis. “Het ziekenhuis moet onderzoeken voornamelijk zelf bekostigen. Universitaire centra worden flink gesubsidieerd. Het Catharina Ziekenhuis moet zelf zorgen voor geld voor onderzoek, dat vind ik zonde, want ik heb hier in al die jaren dat ik er werkte gehoord en gezien dat er fantastische resultaten worden geboekt. Daar mag best meer waardering voor zijn.”
En dan zijn er nog die verhalen over patiënten die ze als vrijwilliger elke week te horen krijgen. Ria, afkomstig uit het bankwezen: “We zijn op het Hartcentrum en de Intensive Care het eerste aanspreekpunt voor bezoekers. Zij weten vaak niet wat hen overkomt, want veel patiënten worden met spoed opgenomen of ondergaan een zware en complexe operatie. We ontmoeten ook familieleden die afscheid moeten nemen van een dierbare.”
Gelukkig zijn er ook veel patiënten die uit een heel diep dal omhoog klimmen en uiteindelijk naar een verpleegafdeling overgeplaatst kunnen worden. “Het geluk en de dankbaarheid van de familie is dan met geen pen te beschrijven. Dit alles dankzij de zeer goede zorg die wordt geboden en de toepassing van nieuwe technieken. Ook dat heeft ons overtuigd om te doneren. En last but not least is deze constructie van doneren voor ons ook nog eens fiscaal interessant.”
“Ik heb hier altijd fijn gewerkt”, zegt Arno. “En nu komen we hier nog elke week graag als vrijwilliger”, vult Ria aan. “Daarom willen we nu graag iets terugdoen voor het ziekenhuis en voor alle patiënten die hier nog komen te liggen. En uiteraard bijdragen aan nog betere zorg.”
